Felis silvestris Schreber, 1775

Τοπικό όνομα:
Αγριόγατος
Κατηγορία:
Ζώα
Κωδικός EUNIS Όνομα τύπου βιότοπου Πηγή πληροφορίας
E1.21 Ελληνο-Βαλκανικές στέπες με [Satureja montana] Kati V., Dufrene M., Legakis A., Grill A. & P. Lebrun
E1.2B Σερπεντινικές στέπες Van Swaay C.A.M. & M.S. Warren
G1.6A Ελληνικά δάση [Fagus] ILE SAS
E6.113 Αιγαιο-λεβαντίνικες κοινότητες με [Limonium] Devillers, P., Devillers-Terschuren, J. and Vander Linden, C.
F2.27 Αλπιδικοί ερεικώνες με [Arctostaphylos uva-ursi] και [Arctostaphylos alpinus] Devillers, P., Devillers-Terschuren, J. and Vander Linden, C.
G1 Πλατύφυλλοι φυλλοβόλοι δασότοποι Hill, M.O., Moss, D. & Davies, C.E.
G4 Ανάμεικτοι δασότοποι φυλλοβόλλων και κωνοφόρων ειδών Hill, M.O., Moss, D. & Davies, C.E.
F2.333 Υπαλπικοί βατοθαμνώνες με [Rubus] Devillers, P., Devillers-Terschuren, J. and Vander Linden, C.
F2.2A2 Βαλκανο-ελληνικοί νανόσωμοι ερεικώνες με [Vaccinium] Devillers, P., Devillers-Terschuren, J. and Vander Linden, C.
Μυθολογία
Μύθοι του Αισώπου: Ένας Πονηρός Αγριόγατος Σ' ένα μεγάλο δέντρο του δάσους είχανε φτιάξει τις φωλιές τους κι έμεναν με τα παιδιά τους δυο ζώα κι ένα πουλί. Ανάμεσα στις ρίζες του δέντρου είχε φτιάξει τη φωλιά του έν αγριογούρουνο, σε μια τρύπα του κορμού έμενε ένας αγριόγατος και σ' ένα κλαδί είχε τη φωλιά του ένα γεράκι. Στην αρχή βρίσκαν άφθονη τροφή στο δάσος, αλλά σιγά-σιγά λιγόστευε. Αυτό του κακοφάνηκε του αγριόγατου και πονηρός καθώς ήταν, αποφάσισε να βρει ένα τρόπο ώστε να διώξει τους δυο γείτονές του για να μείνει μόνος και να βρίσκει εύκολα τη τροφή του. Μια και δυο ανεβαίνει ως τη φωλιά του γερακιού και του λέει: -"Αυτός ο γείτονας μας, το αγριογούρουνο, δε μου αρέσει. Σκάβει συνέχεια στις ρίζες και φοβάμαι ότι καμιά μέρα θα ρίξει το δέντρο". -"Αλήθεια;" είπε το γεράκι φοβισμένο. -"Ναι, δεν έχεις προσέξει πώς τρέμει το δέντρο όταν φυσά ο αέρας"; -"Ω... έκανες πολύ καλά που μου το 'πες και σ' ευχαριστώ!" απάντησε το γεράκι. "Θα πάρω τα παιδιά μου αμέσως και θα φύγω για να μη σκοτωθούνε τα καημένα! -"Γι' αυτό στο 'πα κι εγώ, γιατί λυπήθηκα τα παιδιά σου". -"Κι εσύ;" τον ρώτησε το γεράκι. "Θα μείνεις"; -"Αστειεύσαι; Θα φύγω όσο μπορώ πιο γρήγορα"! Ο πονηρός αγριόγατος κατέβηκε αμέσως στη φωλιά του αγριογούρουνου. -"Καλημέρα, γείτονα", του 'πε. "Θέλω να σου πω κάτι... Πώς σου φαίνεται αυτός ο γείτονας μας, το γεράκι; Όλο για τα παιδιά σου μιλά. Πρόσεχε μη σου αρπάξει κανένα όταν λείπεις". Το αγριογούρουνο φοβήθηκε. -"Μου λες αλήθεια, γείτονα;" ρώτησε. -"Γιατί να σου πω ψέματα; Ξέρεις στα γεράκια δε πρέπει να 'χει κανείς εμπιστοσύνη... Κι έτσι όπως είναι παχουλούτσικα τα παιδιά σου... Χμ... εγώ στη θέση σου θα τα 'παιρνα και θα 'φευγα μακριά απ' αυτό το δάσος". -"Σ' ευχαριστώ που με ειδοποίησες", είπε το αγριογούρουνο. "Θα πάρω τα παιδιά μου και θα φύγω μακριά για να μη κινδυνεύουν". Έτσι, σε λίγο ο αγριόγατος έμεινε μόνος του στο δέντρο και στο δάσος και μπορούσε τώρα να βρίσκει εύκολα τη τροφή του... Με τη πονηριά του κατάφερε, ό,τι δε θα κατάφερνε ποτέ με τη δύναμη του.