Ελληνικοί δενδρώνες του [Quercus pubescens]

Δάση των [Quercus pubescens pubescens], [Carpinus orientalis], [Carpinus betulus], [Ostrya carpinifolia], του κατώτερου υπερ-μεσογειακού επιπέδου της Θεσσαλίας, Μακεδονίας, Θράκης και τοπικά σε ασβεστολιθικά εδάφη της δυτικής Ελλάδας και της νότιας Αλβανίας, με διείσδυση προς τα βόρεια μέσα στη νότια Π.Γ.Δ. της Μακεδονίας, κατά μήκος της κοιλάδας του Αξιού.

Κατακόρυφη Διανομή

100 έως 800 μέτρα.

Βιοποικιλότητα

Τα δάση χνοώδους δρυός παρουσιάζουν υψηλή βιοποικιλότητα και δημιουργούν ενδιαιτήματα για μικρά θηλαστικά καθώς και πλήθους πτηνών.

Οικονομικού ενδιαφέροντος φυτά και ζώα

Το κυρίαρχο είδος η χνοώδης δρυς (Quercus pubescens) καθώς και ο ανατολικός γαύρος, ο γαύρος ο μπετουλοειδής η οστρυά, η κουτσουπια και τα είδη δρυός Quercus cerris, Quercus ilex, Quercus frainetto, Quercus macrolepis και Quercus coccifera είναι υψηλού οικονομικού ενδιαφέροντος λόγω της πολύτιμης ξυλείας τους.

Δυνητικής εμπορικής αξίας φυτά και ζώα

Τα είδη όπως ο σφένδαμος, η κρανιά, η βατομουριά, τα είδη άγριας τρούφας και κυρίως η μαύρη και η αγριοτριανταφυλλιά είναι δυνητικής εμπορικής αξίας φυτά. Τα κύπελλα της βελανιδιάς μπορούν να συλλεχθούν για την παραγωγή δεψικών εκχυλισμάτων με μεγάλη περιεκτικότητα σε τανίνη, που χρησιμοποιούνται στην επεξεργασία των δερμάτων και την παραγωγή βαφικών ουσιών και μελάνης.

Αλληλεξάρτηση διαφόρων ειδών

Τα δάση της χνοώδους δρυός αποτελούν σημαντικά ενδιατήματα για μικρά θηλαστικά και πτηνά. Το βελανίδι χρησιμοποιείται για την τροφή πολλών ζώων και κυρίως των αγριόχοιρων. Όλα τα δάση της βαλανιδιάς βόσκονται από κτηνοτροφικά ζώα. Τα μηρυκαστικά και ιδιαίτερα τα αιγοπρόβατα χρησιμοποιούν την υπόροφη βλάστηση των δασών αυτών, το φύλλωμα και τους καρπούς (βαλανίδια).

Τη μυθοπλασία φυτών και ζώων

Από την αρχαιότητα στην Ελλάδα, η δρυς σηματοδοτεί τη ζωή και τον άνθρωπο, για αυτό και πέρασε στη μυθολογία όπου έγινε σύμβολο, στέφανος αθλητών και διάδημα βασιλικό, όπου έδωσε και το όνομα της στα πνεύματα των δασών «δρυάδες». Στην Οδύσσεια γίνεται αναφορά στο βελανίδι που τρέφει τα ζώα.

Την οικολογική κατάσταση ως αποτέλεσμα των ανθρωπογενών διαταραχών

Η μορφή που έχουν σήμερα τα δάση αυτά είναι αποτέλεσμα της μακροχρόνιας και έντονης εκμετάλλευσης που είχαν τα οικοσυστήματα αυτά για την ικανοποίηση αναγκών σε καυσόξυλα. Οι κίνδυνοι που τα απειλούν είναι η υπερβόσκηση από τα αγροτικά ζώα, οι λαθροϋλοτομίες και εκχερσώσεις για γεωργική χρήση και πυρκαγιές.

Παραγωγική ικανότητα

Τα μεικτά δάση δρυός έχουν υψηλή παραγωγικότητα. Το μέσο ξυλαπόθεμα έμφλοιου ξυλώδους όγκου στην ηλικία των 28 ετών ανέρχεται μεταξύ 45,2 – 77,2 κυβικά μέτρα ανά εκτάριο με μέση ετήσια προσαύξηση 2,38 κ.μ. κατ έτος και εκτάριο. Η βασική χρήση των δασών είναι η υλοτόμηση μεγάλων επιφανειών για την παραγωγή καυσόξυλων. Ο υπόροφος της δρυοδασών βόσκειται σημαντικά. Τα δάση βαλανιδιάς αποτελούν πολύτιμα χειμερινά λιβάδια για τα κτηνοτροφικά ζώα στις περιοχές εξάπλωσης τους. Το κύριο είδος ζώου που αξιοποιούσαν τα οικοσυστήματα αυτά είναι τα πρόβατα κατά δεύτερο λόγο οι αίγες και τα βοοειδή.

Εκπαιδευτική αξία

Υψηλή

Ερευνητική αξία

Υψηλή ερευνητική αξία. Όμως παρά τη σπουδαιότητά της τα δάση αυτά δεν έχουν μελετηθεί αρκετά στην Ελλάδα καθώς επίσης και οι διαθέσιμες ερευνητικές εργασίες σε διεθνές επίπεδο είναι ελάχιστες.

Δυνητική οικονομική εκμετάλλευση

Υπάρχουν αρκετά είδη τα οποία θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε δυνητικά, όπως τα διάφορα είδη τρούφας και κυρίως η μαύρη τρούφα, τα κράνα, τα βατόμουρα καθώς και το ξύλο της αγριοτριανταφυλλιάς το οποίο είναι μεγαλης οικονομικής σημασίας αλλά και του σφενδάμου.