Παρόχθια δάση με ελαιό-φυλλη και γκρίζα ιτιά

Κοινό όνομα:
Παρόχθια δάση με ελαιό-φυλλη και γκρίζα ιτιά
Κωδικός ενδιαιτήματος:
G1.1122
Περιγραφή:

Δάση δενδρωδών ιτιών που φυσιογνωνικά κυριαρχούνται από [Salix atrocinerea] ή [Salix cinerea] και αναπτύσσονται σε θερμομεσογειακές, μεσομεσογειακές, ή υπερμεσογειακούς εκτάσεις, πάνω στις όχθες υδατοδιαδρομών μικρής ταχύτητας ροής, καθώς και δάση που καταλαμβάνουν πολύ υγρές κοιλότητες (ενότητα 44.92, Corine).

Κατακόρυφη Διανομή

0 έως 600 μέτρα.

Βιοποικιλότητα

Μέτρια βιοποικιλότητα και δημιουργούνται ενδιαιτήματα για μικρά θηλαστικά και πλήθος πτηνών.

Οικονομικού ενδιαφέροντος φυτά και ζώα

Οι ιτιές χρησιμοποιείται για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Ο φλοιός της ιτιάς είναι τονωτικός, αντιπυρετικός, και κατά των ελωδών πυρετών. Επίσης η ιτιά είναι τονωτική των εντέρων και του στομάχου. Είναι ακόμη κατά της αίμοπτύσεως και κατά της δυσεντερίας. Είναι και παρασιτοκτόνος (Σκουλήκια, αμοιβάδες κλπ.). Τέλος η ιτιά περιέχει «Σαλικίνη» και ιτευλικόν οξύ που είναι κατά των ρευματισμών.

Δυνητικής εμπορικής αξίας φυτά και ζώα

Δεν υπάρχουν είδη φυτών και ζώων με εμπορική αξία.

Αλληλεξάρτηση διαφόρων ειδών

Τα παρόχθια δάση ιτιάς αποτελούν σημαντικά ενδιατήματα για μικρά θηλαστικά και πολλά είδη πουλιών τα οποία συμβάλλουν στην αύξηση της βιοποικιλότητας και στη σταθερότητα του οικοσυστήματος.

Τη μυθοπλασία φυτών και ζώων

Η ιστορία της ιτιάς είναι ιδιαίτερα πλούσια σε λαϊκές παραδόσεις και μύθους και είναι στενά συνδεδεμένη με την ελληνική μυθολογία.Οι αρχαίοι Έλληνες την θεωρούσαν σύμβολο γονιμότητας. Η ιτιά ήταν επίσης αφιερωμένη στους ποιητές γιατί ο ήχος του ανέμου καθώς περνούσε μέσα από τα κλαδιά της, λέγεται ότι είχε ισχυρή επίδραση στο μυαλό με αποτέλεσμα την έμπνευση.
Για τον Ορφέα, τον πιο δοξασμένο από τους μυθικούς Έλληνες ποιητές, λέγεται ότι πήρε τα δώρα της ευγλωττίας και της επικοινωνίας από την ιτιά κουβαλώντας μαζί του τα κλαδιά της κατά την διάρκεια του ταξιδιού του στον κάτω κόσμο.Ο Ιπποκράτης, ο πατέρας της ιατρικής, είχε παρασκευάσει ένα χυμό από την φλούδα της ιτιάς, σαν φάρμακο για τον πυρετό, τον σωματικό πόνο και την κούραση. Το δραστικό συστατικό αυτού του χυμού, το οποίο στην ουσία είναι παυσίπονο, είναι το γνωστό σήμερα σαλικυλικό οξύ (salicylic acid), ο πρόδρομος της ασπιρίνης.Το βοτανικό όνομα της ιτιάς Salix προέρχεται από τις κέλτικες λέξεις “sal” – σημαίνει κοντά, και “lis” – σημαίνει νερό, επειδή η ιτιά ευδοκιμεί ευρέως σε υγρό έδαφος, κοντά στις όχθες ποταμών και ρυακιών.

Την οικολογική κατάσταση ως αποτέλεσμα των ανθρωπογενών διαταραχών

Οι κύριες απειλές σχετίζονται με την αλλαγή του υδρολογικού καθεστώτος κυρίως λόγω της υπεράντλησης, τις εκχερσώσεις, την ανεξέλεγκτη βόσκηση και τη ρύπανση των νερών. Η ξύλευση των δένδρων, η ρίψη λυμάτων και απορριμάτων στους χειμάρρους, η άντληση των υδάτων τους προς κάλυψη αρδευτικών αναγκών είχαν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση ή ακόμα και την εξαφάνιση τέτοιων ενδιαιτημάτων.

Παραγωγική ικανότητα

Μέτρια παραγωγική ικανότητα.

Εκπαιδευτική αξία

Μέτρια

Ερευνητική αξία

Μέτρια

Δυνητική οικονομική εκμετάλλευση

Δεν υπάρχουν είδη τα οποία θα μπορουσαν δυνητικά να εκμεταλλευτούν οικονομικά.

Επιστημονικά ονόματα σημαντικότερων ειδών Σχόλια για τα αντίστοιχα είδη
Salix cinerea Linnaus, 1753
Salix atrocinerea Brotero, 1804